Drakula tura (III dio): Manastir Sinaja, dvorac Peleš i manastir Snagov

Nakon upoznavanja Sigišoare i Brašova, bilo je vrijeme da nastavimo dalje prema istoku. Rano ujutro smo napustili hotel u Pojani Brašov i krenuli put Sinaje. Nakon vožnje kroz predivne krajolike Južnih Karpata, stigli smo do istoimenog manastira u mjestu Sinaja.

Dvorac Peleš

Manastir Sinaja je osnovao princ Mihai Cantacuzino 1695. godine i nazvao ga po Sinajskoj gori u Egiptu, a kasnije je to ime dobilo i obližnje naselje. Od 2005. godine, manastir je sjedište 13 monaha i pripada nadbiskupiji u Bukureštu. Manastir se sastoji iz dva dvorišta okružena niskim zgradama. U centru svakog dvorišta nalazi se crkva izgrađena u bizantskom stilu. Jedna od njih, Biserica Veche (Stara crkva), datira iz 1695. godine, dok je novija Biserica Mare (Velika crkva) izgrađena 1846.

Biserica Veche (Stara crkva)

Monasi posjeduju biblioteku koja sadrži vrijedne primjerke poput rumunskog prevoda Biblije iz 1668. U jeku rusko – turskog rata, 1735 – 1739. godine, prije napuštanja samostana, monasi su sakrili dragocjenosti pohranivši ih unutar zvona. Tokom bitke, Turci su porazili snage stacionirane unutar manastira, spalivši područje i probivši zid na dva mjesta.

Biserica Mare (Nova crkva)

Do 1850. godine, Sinaja je brojala nešto više od manastira i skupine koliba. Međutim, 1864. godine, manastirski posjed dodijeljen je Upravi civilne bolnice, koja je otvorila bolnicu i nekoliko kupatila, pomogavši razvoju mineralnih izvora u Sinaji. 1948. manastir je predat na upravu Nadbiskupiji Bukurešta, nakon čega je cijeli samostan opremljen tekućom vodom, strujom i prirodnim plinom. Zahvaljujući naporima kralja Carola I, Velika crkva manastira postala je prva crkva u Rumuniji koja je dobila električno osvjetljenje.

Freske sa zidova

Godine 1895. je otvoren muzej manastira, kao prva izložba religijskih predmeta u Rumuniji. Sadrži kolekciju ikona i krstova iz 17. vijeka, prvu bibliju na rumunskom i mnoge druge vrijedne predmete. Muzej je otvoren svakog dana osim ponedjeljka, od aprila do oktobra, od 10-16h, a zimi samo za grupe preko 20 ljudi. Naknada je 5 leia (2 leia za studente).

Dvorac Peleš

Dvorac Peleš

Nedaleko od manastira se nalazi Peleš, najljepši dvorac u Rumuniji, izgrađen u periodu između 1873. i 1914. godine u neorenesansnom stilu. Kralj Carol I pod čijom je vladavinom Rumunija stekla nezavisnost, posjetio je mjesto današnjeg dvorca 1886. godine i zaljubio se u veličanstveni planinski krajolik. Godine 1872. Kruna je kupila 1,300 četvornih kilometara zemljišta u blizini rijeke Piatra Arsa, a imanje je nazvano Kraljevski posjed Sinaja. Uporedo sa dvorcem je izgrađen i veći broj pratećih objekata, a Peleš je postao prvi svjetski dvorac u potpunosti snabdjeven lokalno proizvedenom električnom energijom.

Fontana ispred dvorca

Prateći objekti

Prva tri nacrta Peleša bila su kopije zapadnjačkih dvoraca, zbog čega ih je kralj Carol I odbio, kao i zbog visokih troškova. Njemački arhitekt Johannes Shultz je odnio pobjedu, predstavivši originalan projekat koji se dopadao kralju, alpsku vilu koja kombinuje različita svojstva klasičnih evropskih stilova – uglavnom italijansku eleganciju i njemačku estetiku, u kombinaciji sa renesansnim linijama.

Prelijepo namještena soba

Eksponati u dvorcu

Radovi su takođe povjereni arhitektu Carolu Beneschu, a kasnije i češkom arhitektu Karelu Limanu, koji je dizajnirao kule, uključujući i centralnu, visoku 66 metara. Liman je nadzirao i gradnju obližnjeg zamka Pelišor, koji je trebalo da služi kao ljetnikovac kralja Ferdinanda I i rumunske kraljice Marije. Gradnja je koštala oko 120 miliona današnjih američkih dolara. Radovi su bili usporeni tokom rumunskog rata za nezavisnost protiv Osmanlija, a po njegovom završetku nastavljeni su punom parom.

Soba u orijentalnom stilu

Uočljivi su različiti stilovi namještaja

Nakon prisilnog abdiciranja kralja Mihaela I 1947. godine, komunisti su oduzeli svu kraljevsku imovinu uključujući i Peleš. Dvorac je kratko vrijeme bio otvoren kao turistička atrakcija, a takođe je služio i kao odmaralište za ličnosti iz rumunskog svijeta kulture. Dvorac je 1953. proglašen muzejom. Nikolaj Čaušesku je zatvorio cijelo zdanje u periodu između 1975. i 1990. tokom posljednjih godina vladavine komunističkog režima. Pristup su imali samo osoblje koje ga je održavalo i vojna lica. Čaušeskuu se dvorac nije mnogo dopadao, tako da ga je rijetko posjećivao.

Trpezarija spremna za upotrebu

Apartman sa spavaćom sobom

1980. godine dio drvenarije je uništen gljivicom seprula lacrymans. Nakon revolucije 1989. godine, Peleš i Pelišor su ponovo uspostavljeni kao kulturna baština i otvoreni za javnost. Ostali prateći objekti su pretvoreni u hotele i restorane, te vile namijenjene turistima. U 2006. godini, rumunska vlada najavila je povrat dvorca bivšem kralju Mihaelu. Dvorac Peleš godišnje posjeti između četvrtine i skoro pola miliona turista.

Muzička soba

Soba koja podsjeća na Šenbrun

Po formi i funkciji, Peleš je palata, ali je stalno nazivan dvorcem. Po arhitektonskom stilu, riječ je o romantično inspirisanom spoju neorenesanse i gotičkog preporoda sličnom dvorcu Neuschwanstein u Bavarskoj. Saksonski uticaj se može uočiti na fasadama unutrašnjeg dvorišta, dok je dekoracija unutrašnjosti dvorca najviše pod uticajem baroka, sa rezbarijama u drvetu i finim tkaninama.

Mali dvorac Pelišor

Pelišor je ljetnikovac kralja Ferdinanda I i kraljice Marije

Dvorac Peleš zauzima prostor od 3,200 četvornih metara sa preko 170 soba, od kojih su mnoge uređene tematski u skladu sa različitim svjetskim kulturama. Tematika varira u zavisnosti od funkcije (uredi, biblioteke, umjetničke galerije) ili stila (Firentinski, Turski, Murski, Francuski). Sve prostorije su izuzetno bogato namještene i ukrašene do najsitnijih detalja. Dvorac ima 30 kupatila. Postavka sadrži jednu od najljepših kolekcija umjetnina Istočne i Centralne Evrope, uključujući statue, slike, namještaj, oružje i oklope, zlato, srebro, vitraže, slonovaču, fini porcelan, tapiserije i tepihe. Kolekcija oružja i oklopa broji preko 4,000 komada. Orijentalni tepisi su nabavljeni sa različitih strana: Buhare, Mosula, Isparte, Saruka i Smirne. U vrijeme moje posjete fotografisanje u dvorcu je bilo dozvoljeno uz plaćanje naknade od 30 leia, ali niste smjeli koristiti blic, što je uticalo negativno na kvalitet slika. Pošto svaka prostorija ima svog čuvara, jedino rješenje je da se pravite konstantno ludi, pa da vas svako od njih opomene. Takođe, na ulazu u dvorac dobijate navlake za obuću, kako ne biste nanijeli štetu imovini.

Terasa i vrtovi dvorca

Terasa je dom raznih statua

Dvorište dvorca je takođe fascinantno. Brojne statue na sedam italijanskih neorenesansnih vrtnih terasa, većina od Carrara kamena su isklesane od strane italijanskog kipara Raffaella Romanellija. U vrtovima se nalaze i prelijepe fontane, urne, stepeništa, kipovi lavova i drugi dekorativni komadi.

Vožnja jezerom Snagov do ostrva s manastirom

Nakon obilaska Peleša, nastavljamo put prema Bukureštu, o kome ću pisati u narednom postu. Pretposljednja stanica nam je jezero Snagov i istoimeni manastir, gdje se navodno nalazi grob Vlada Cepeša, poznatijeg kao grof Drakula. Jezero Snagov se nalazi oko 40 km sjeverno od Bukurešta i zbog svog  izduženog oblika prostire se u dužinu od 12 km, iako zauzima površinu nešto manju od 6 kvadratnih kilometara. Snagov je popularno rumunsko odmaralište, i godinama su uz obale jezera nikle brojne vile. Poznati rumunski diktator Nikolaj Čaušesku je takođe imao svoje zdanje na obalazama jezera, gdje je prvobitno pobjegao na kraju svoje vladavine.

Manastir Snagov

Postoje mnogi fragmenti priče o životu Vlada Nabijača koji nedostaju, naročito o posljednjim satima njegovog života. Vjeruje se da su njegovo obezglavljeno tijelo pronašli monasi u šumama u okolini Bukurešta i donijeli ga u manastir Snagov da bi ga sahranili, budući da su i njegov otac i on donirali novac crkvi.

Džinovsko jaje kao zaostavština od Vaskrsa i cvijet u vrtu

Ali Snagov je takođe bio i mjesto kažnjavanja. U maloj ćeliji, vladar bi pozvao svoju žrtvu da kleči isred ikone Djevice Marije nakon čega bi se skrivena vrata pod njom otvorila i osoba bi propala u jamu ispunjenu kolcima koji bi je razdirali. Obezglavljeni kosturi koji su tu pronađeni su dokaz ovih strašnih zlodjela.

Unutrašnjost manastira

Za vrijeme naše posjete upozoreni smo da fotografisanje Drakulinog groba nije dozvoljeno ukoliko se ne plati, jer je tamošnji monah namćor. Međutim jedna prepredena gospođa iz grupe se dosjetila spomenuti kako je grupa iz Srbije, pa je uhvatila monaha na kartu pravoslavlja, te ga dograbila da se uslika i s njim i s grobom. Na kraju su se pridružili i ostali, pa smo dobili jednu kolektivnu fotografiju. Ipak, za vaše oči ću pozajmiti jednu fotografiju s googlea, kako bih vam dočarao unutrašnji ambijent manastira. Vani možete bez problema fotografisati ukoliko to želite.